Masal bu ya..".ben anlatanların yalancısıyım klişesinin arkasına sığınaraktan" başlıyorum=
Bir varmış bir yokmuş..Vaktin birinde çok zengin bir aile varmış.Evin beyi çalışır, hanımı da eve fakir kızları toplar onlara yedirirmiş beyin çalıştıklarını.Kızlar da çok severmiş evin hanımını, bir dediğini iki etmemeye çalışırlarmış.Hanım okumaya, ilim irfan öğrenmeye çok önem verirmiş.Kızlarla birlikte sürekli ilim meclislerinde konu komşuyu da toplar okurlar, kıssalar anlatırlar hoş vakit geçirirlermiş.
Günlerden bir gün kızlardan biri hanımın oğluna gönül verince bozulmaya başlamış işler..Bu kız hanımın gözüne girmek için kırk takla atarmış her gün.Ve sonunda muradına ermiş,hanım onu yanından ayırmamaya başlamış.Adı Ayşen olan bu kız diğerlerinden daha farklıymış, fesatmış en evvel..Diğer kızları evin oğlundan uzak tutmak için akla karayı seçermiş.Zamanla da hanımı kendi elleriyle yedirmeye başlamış.Diğer kızlara biraz kötü davranmaya başlamış hanım, kızlar ise her şeyi biliyormuş, onun hanımı nasıl etkilediğinin farkındaymış, kız güzel de değilmiş.Üstelik evin oğluyla uyum sağlayacak da hiç değilmiş.Ama hanımın gözleri kör olmuş.Bir gün kızlardan birine "Oğlum bu gece bana Ayşen'le evlenmek istediğini söyledi" demiş, çok sevinçliymiş bunu söylerken, kızın dilinin ucuna gelmiş ama diyememiş "onu oğlunuza alırsanız büyük hata yaparsınız" diye, zira diğerleri gibi o da biliyormuş oğlanın bu kızı istemediğini ama annesini mutlu etmek için sırf bu işe girdiğini.
Düğün olmuş.Kızlar o gece Ayşen'in gözlerindeki zafer pırıltısını farketmiş, sanki "ben kazandım" der gibi.3-4 ay sonra ise hamile olduğu duyurulmuş.Esasında oğlanın işyerinde çalışan bir elemanda gönlü varmış ve bunu kızlar farketmiş, evlenince de bu gönül işini sürdürmüş oğlan, ve bir gece eşi hamileyken sevdiğiyle uzakkkk bir şehre göçetmiş.Kızlar hanımın evine doluşmuş, teselli adına, evlendiği gece gözlerinde zafer pırıltısı olan Ayşen bu defa zafer pırıltısını kızların gözlerinde görmemek adına dik durmaya çalışmış.Bir süre sonra oğlanın erkek kardeşi bulmuş izlerini yanlarına gitmiş ve dönüşte ağabeyim haklı, o kızda şeytan tüyü var, ben olsam ben de kaçardım öyle biriyle demiş.Artık bundan sonra Hanım Ayşen'in tüm kaprislerini, acılarını unutturmak adına ona ne isterse almış,ama bir daha asla mutlu olmamış Ayşen.Onu bırakıp giden kocası ise daha sonra şunu anlatır annesine..Bir gün çok sevdiğim bir hocama gittim ona yaptıklarımı anlattım..Hocam durdu durdu ve bana şunu söyledi=
"Aradığını kadınlarda bulamazsın evladımmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm!"
Çok düşündürür bu beni..İnsan neyi arar hayat denen şu kısa serüvende? Aradığını bulan kaç kişi vardır? Aradığını kadın olsun, erkek olsun bir insanda bulabilir mi bir insan?
Ve şunu düşünürüm..An olur aradığımı buldum işte dersin bir insanda..Sonra, sonra tanıdıkça o insanı senin gibi zaafları olduğunu, hataları olduğunu vs. vs. olduğunu anlarsın.Ulaşılmaz bir yere koyduğun insanın bu özellikleri yavaş yavaş gedik açmaya başlar surda..Ufak aksaklıklar büyür gözünde..Her şeye rağmen dönmek istersin dönemezsin, kendine bakarsın benim gibi o da dersin, bir insan, bende olan onda da var..
Uzatmamakta fayda var..
Yine de arıyor insan..Ama neyi?
