Yeme bozukluklarına karşı agresif ve ağır disiplinler geliştirmekten yana değilim. (Bunu sevdim netekim ben de)
En önemlisi kişinin kendini sorgulama bilincini geliştirmesi, niçin öyle tıka basa yediğini merak etmesi. Kişi neden o tuzu ektiğini, o çikolatadan vazgeçemediğini kendi kendine sormalı ve yanıtını kendi içinden çıkarmalı. (Koçum (yaşam koçusunuz ya o bakımdan) sormayı geçtim bak yine canım çikolata çekti, bu gidişle benim göbiş de bağımsızlığını ilan eder derim ben)
Yiyerek aslında hangi duygularını bastırdığını, hangi eksikliklerini tamamlamaya çalıştığını bulmalı.
Aşırı kilo büyük bir kızgınlığın belirtisi olabilir. (Yav ben o zaman neye büyük kızdım ki?Allah Allah)
Kişi kendi içinde duygusal patlamalar yaşarken, bunları dışa vuramıyorsa bu aşırı kilo olarak karşısına çıkabilir.(Hımmm bu olabilir duygusal patlakımı bulmalıyım)
En önemlisi, aşırı yemek ilk bakışta bastırılmış bir yardım talebi gibi dururken, aslında her türlü yardım önerisini reddetmenin bir biçimi de olabilir.(Bundan kelli bütün yardım önerilerine açığım:) red yok)
Osho terapisti, insan mühendisi ve yaşam koçu Canan Yolaç demiş bunları..İşin şakası bir yana ne güzel demiş dimi?
Haber:http://www.haberturk.com/saglik/haber/531075-asiri-kilo-ofke-belirtisi-olabilir
kesinlikle bende mutsuz bir beraberligim var ken dana gibi olmustum,insan kendini cezalandıryor bazen.yani yemek ödülleri aşırıya kaçınca şaka kaka oluyor bence ...
YanıtlaSilharbi güzel demiş, yalan yok bende müthiş bir göbiş var boy kilo oranımda 5 kilo kadar fazlam var ama beni asıl rezil eden o göbiş özellikle beni uzun süre görmeyen insanlar göbişime çok takıyor. Gerçekten daha da üzülüyüorum üzüldükçe dhaa çok yemek istiyorum :(
YanıtlaSilkesinlikle katılıyorum. insan mutsuzsa hayattan bıkmıssa zevk almak icin belki de kendini yemege veriyor.kendime guvenimin azaldıgı donemlerde hep cok yemisimdir
YanıtlaSillifegoeson,aynen:)
YanıtlaSilTrigonomik, kendimizi sevmekle başlayalım biz de.
Rana,ben de ben de..