ISSIZ KALP/İlk Öyküm

İlk görüşte aşık olmuştu genç kız adama..Huyu suyu neydi, yaşadığı uzak şehirde nasıl bir hayatı vardı sormak aklına bile gelmemişti.Gördüğü günden beri aklından çıkaramıyordu adamın gözlerini.O gözlerin sahibiyle her yerde ve her koşulda yaşayabileceğini düşünüyordu.Onca sıkıntı ve sıfır destekle açtığı işyerini, gittikçe sayısı artan müşterilerini,iyiye giden kazancını gözü görmüyordu, işyerini kapatmaya razıydı yeter ki adamla evlensindi.

İstemedi ailesi bu evliliği, hem de hiç istemedi,her şeyden önce uzak şehre gitmesine razı değillerdi, sonra maddi yönden de ihtiyaçları vardı ona.Sadece ablası desteklemişti bu evliliği.Genç kızın ise pek de umrunda değildi aile onayı, kalbi durumu zaten bunu düşünmesine izin verecek durumda değildi.Ya onunla evlenecek ya da ölecekti.Üçüncü bir alternatifi yoktu, kat'iyyen yoktu.

Ve sözlendi, ama o gece başını yastığa koyunca ilk sancılar başladı beyninde, nedenini çözemedi ama..

Kısa süre içerisinde işyerini kapadı ve evlendi, o uzak şehre yerleşti.Sonra uğruna onca şeyi arkada bıraktığı adamı tanımaya başladı,tanıdıkça soğudu, tanıdıkça soğudu,tanıdıkça soğudu.Bi kere kadın ruhundan bihaber bir adamdı bu..Nişanlılık süresince adam uzakta olduğu için de tanıma fırsatı bulamamıştı.Aşktan havalanan ayakları gün be gün yere daha çok yaklaşmaya başladı.

Aradan upuzun yıllar geçti, kadının kalbini çepeçevre saran aşk artık yerini tamamen boşaltmıştı.Sevgiye dair her şey silindi kalbinden.Ve neredeyse benim ağ senin ağa bin basar diye kalbe ağ atma yarışına giren örümceklerin cirit attığı bir ıssızlığa büründü kalbi.Esasında kalbine girmeye çalışanlar olmadı değil kadının etrafında.Ama tepki vermedi kadın hiçbirine.

Sadece okumaya verdi kendini,zaten hep böyle yapardı küçüklüğünden beri.Ne zaman bir yara alsa iflah olmayan bir düşkünlükle sarılırdı kitaplara..Aslında sevgiye layık en güzel şeydi ona göre kitaplar hayatta.Ne kalp kırıyorlardı,ne karşılık bekliyorlardı kitaplar.Zaten genç kadın kitapları olmasa bir başınaydı, mutsuzluğuyla etrafındaki dost kalabalığını da silivermişti.Kimseye içini açma ihtiyacı da hissetmiyordu.

Kalbî ıssızlık kabuğuna çekilmesine yol açmıştı.Kabullenmişti de bu durumu rutine başlamıştı hayatı.Çocukları da olmamıştı, ve bir süre sonra eşinden ayrıldı.Yıllardır çalışmamıştı,uzun aramalarından sonra bir iş bulabildi.Yalnız yaşıyordu, ailesinin yanına gitmeyi de istememişti.

Ve bir gün  hiç umulmadık bir zamanda yıllar önce yaşadığı duyguyu hiç umulmadık birine karşı yeniden hissetmeye başladı.Serseme döndü.Halen boğuşuyor şimdi kalbiyle..Bir kaç gündür ise hastanede.Doktoru kalp ritminin bozulduğunu söylüyor.